جامعه مجازی چچلا

باز محرّم رسيد ماه عزاي حسين   

    سينه ما مي‌شود کرب و بلاي حسين

کاش خدا قستم رزق حلالي کند

   تا که توانم کنم خرج عزاي حسين

کاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناه   

  تا که بگيرم صفا من ز صفاي حسين

هرکه عزدار اوست شيعه و غمخوار اوست 

       ناله ی او مي‌دهد سوز صداي حسين

مادر او فاطمه خوب دعا مي‌کند

روز مرگم....

بـاکولـه بـار تنهاییم

راه خـواهم افتاد

چـه فرقی دارد کجـای ایـن دنیـا بـاشم

همـه جـای جهـان تنهـای بـامـن است…

نوشته هایت درد دارند...!

و من یاد مردی می افتم

که با ویالونش

گوشه ی خیابان شاد میزد

اما با چشمهای خیس...!

خاطرات تو رو ، چه خوب چه بد حک مي کنم

توي تنهاييم فقط به تو فکر ميکنم

اگه دنيا بخواد من و تو تنها بمونيم

واست ميميرم جواب دنيا رو ميدم

با تو ميمونم ، واسه هميشه

ميميرم بي تو ...

گریه ی آخر شب هایم انگار کافی نبود..

این روزها به یاد صبح بخیر گفتن هایت

اول صبح ها هم گریه می کنم !!!!

آهای توی که دستش را اینقدر محکم گرفته ای....